Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014


ΡΟΥΣΤΙΚ ΚΟΥΣΙΝΕΣ< Πως καταλαβαίνουμε ότι ένας χώρος έχει ύφος ρουστίκ; Θυμίζει εξοχική κατοικία με άρωμα Γαλλίας ή Ιταλίας, έχει αρκετό φυσικό ξύλο συνήθως ακατέργαστο, πέτρα, μέταλλο όπως χάλκινα αντικείμενα και λεπτομέρειες.Γενικά αποπνέει ένα στυλ παλιακό, με εκλεπτυσμένη λαϊκή και παραδοσιακή διακόσμηση. Εάν σας εκφράζουν όλα τα παραπάνω, προτείνουμε ιδέες για να τις εφαρμόσετε και να αποκτήσετε τη δική σας μοναδική ρουστίκ κουζίνα! Όπως είπαμε στην εισαγωγή ρουστίκ ισούται με ξύλο, πέτρα, μέταλλο σε παλιακούς τόνους. Εδώ βλέπουμε έπιπλο κουζίνας από φυσικό ξύλο σε σχετικά σκούρα απόχρωση, πέτρινη πλάκα στο δάπεδο και επένδυση με πέτρα στους τοίχους και σφυρήλατο μεταλλικό στοιχείο πάνω από την ξύλινη νησίδα. Συνεχίζουμε με κουζίνα γκαζιού σε παλιά γραμμή, φωτιστικά με μπρούτζινο μεταλλικό σκελετό και διακοσμητικά κουζινικά σκεύη κρεμασμένα πάνω από τη νησίδα. Επίσης η κατάλληλη επιλογή στις λεπτομέρειες όπως η βρύση του νεροχύτη, οι κατσαρόλες και το τσαγιερό σε παραδοσιακά σχέδια βοηθούν στο τελικό αποτέλεσμα που επιδιώκουμε. Συμπληρώστε το χώρο του φαγητού με σκαμπό από ψάθα με σιδερένιο σκελετό. TIP: μπορεί το ρουστίκ ύφος να ανήκει σε παλαιότερη εποχή, επειδή όμως εξακολουθεί να αρέσει και να είναι διαχρονικό στην αγορά θα βρείτε επανεκδόσεις συσκευών, αντικειμένων και οτιδήποτε χρειάζεστε για να διαμορφώσετε την ρουστίκ κουζίνα σας. Το ξύλο μπορεί να έχει διάφορες μορφές – να είναι ακατέργαστο και ξεθωριασμένο, λείο και γυαλισμένο, βαμμένο με χρώμα ή στη φυσική του απόχρωση – ανάλογα με αυτό που σας αρέσει επιλέγετε εκείνο που σας ταιριάζει περισσότερο. Εδώ για παράδειγμα βλέπουμε έναν συνδυασμό στο έπιπλο της κουζίνας με ξεθωριασμένο βαμμένο ξύλο σε απόχρωση του φιστικιού και ακατέργαστο ξύλο στη φυσική του απόχρωση. Ανοιχτόχρωμος μαρμάρινος πάγκος και λευκός μεγάλος νεροχύτης συμπληρώνουν την σύνθεση αυτής της ρουστίκ κουζίνας. Εάν το επιτρέπει η αρχιτεκτονική του χώρου ξύλινοι δοκοί που στηρίζουν την ξύλινη οροφή είναι ότι πρέπει! Βέβαια μπορείτε να δημιουργήσετε το ίδιο ύφος στην οροφή καθαρά διακοσμητικά, χωρίς να έχει δομικό χαρακτήρα. Συμβουλευτείτε εκεί έναν ειδικό να σας πει ακριβώς πως θα κατασκευαστεί. Εξολοκλήρου επένδυση με ξύλο σε όλο το χώρο της κουζίνας! Ζεστό, οικείο, παραδοσιακό, πολύ ρουστίκ! Αυτή η πρόταση πιθανότατα να μην αρέσει σε όλους, σίγουρα όμως οι φαν του ξύλου θα ξετρελαθούν. Συγκεκριμένα το έπιπλο της κουζίνας, η νησίδα, τα σκαμπό και η οροφή είναι όλα από ξύλο. Η πέτρα σε ένα σημείο του τοίχου, ο μαρμάρινος πάγκος και το μεταλλικό στοιχείο πάνω από τη νησίδα έρχονται να κάνουν τη διαφορά μέσα σε αυτό το ξύλινο τοπίο. Σε αυτή την περίπτωση που χρησιμοποιούμε αρκετό ξύλο θα πρέπει η απόχρωση του να είναι ανοιχτή και ζεστή, ώστε ο χώρος να είναι ευχάριστος, φιλόξενος και ανάλαφρος για το χρήστη. Τώρα εάν σας αρέσουν οι πιο σκούρες αποχρώσεις του ξύλου και σε μεγάλη ποσότητα, προτείνουμε να το «σπάσετε» χρωματικά με λευκό στο έπιπλο της κουζίνας. Επομένως έχουμε επένδυση ξύλου σε όλες τις επιφάνειες του χώρου, μέσα στον οποίο ξεχωρίζει το ολόλευκο έπιπλο της κουζίνας που μας επιφυλάσσει μια χρωματική έκπληξη! Ποια; Για αντίθεση και ενδιαφέρον στην σύνθεση του χώρου καλύψτε τα χαμηλά ντουλάπια κάτω από το νεροχύτη με ριγέ ύφασμα σε τόνους του μπορντό και άσπρου, αντί για ξύλινο ντουλαπάκι. Ρουστίκ κουζίνα σε λίγο πιο κλασικές γραμμές! Θυμίζει αρκετά Γαλλία, καθώς έχει μια αίσθηση περισσότερο ρομαντική. Απαλά γήινα χρώματα, πέτρα, ξύλο και πορσελάνη. Πού ακριβώς; Χτιστή ξύλινη κουζίνα σε μπεζ απόχρωση που κιτρινίζει ελαφρώς, μαρμάρινος πάγκος με ώχρα νερά μέσα, πέτρινος θόλος πάνω από το έπιπλο της κουζίνας, ξύλινο τραπέζι με καλλίγραμμες καρέκλες και διακοσμητικά πορσελάνινα πιάτα στον τοίχο. Να τονίσουμε ότι η αρχιτεκτονική του χώρου μπορεί να διαμορφώσει ένα μοναδικό ρουστίκ χαρακτήρα στην κουζίνα, όπως βλέπουμε σε αυτή την πρόταση. Επομένως εκμεταλλευτείτε ιδιαίτερα δομικά στοιχεία του χώρου και διαμορφώστε τα ανάλογα ή επενδύστε τα με πέτρα ή ξύλο για να δημιουργήσετε το δικό σας ιδιαίτερο ρουστίκ σχεδιασμό. Όπως στο ξύλο, έτσι και στην πέτρα και το μέταλλο υπάρχουν διάφορες επιλογές. Εάν βέβαια το σπίτι είναι πέτρινο με ξύλινο ταβάνι έχετε τον τέλειο κάναβο για να δουλέψετε το χώρο σε ρουστίκ ύφος. Ξύλινο έπιπλο κουζίνας βαμμένο σε απαλό γαλάζιο με λευκές λεπτομέρειες, μεγάλο σιδερένιο τραπέζι σε σκούρα απόχρωση σε συνδυασμό με παραδοσιακές ξύλινες καρέκλες τύπου ταβέρνας. Ρομαντικός πολυέλαιος με σιδερένιο μεταλλικό σκελετό και διακοσμητικά κρύσταλλα χαρίζουν μια ονειρεμένη αίσθηση σε αυτόν τον γαλήνιο χώρο. Πορσελάνινα πιατάκια στολίζουν τον πέτρινο τοίχο, όπως και πορσελάνινες συλλογές τα ξύλινα ράφια. Ο συνδυασμός διαφορετικών στοιχείων μεταξύ τους δημιουργεί ξεχωριστό στυλ και άποψη στο χώρο. Ψηλοτάβανος φωτεινός χώρος, ωραίο ξεθωριασμένο ξύλινο δάπεδο, έπιπλο κουζίνας από ξύλο σε λευκό με γκρι νερά, μεγάλος εμφανής λευκός νεροχύτης. Καθώς το ύψος αυτής της κουζίνας μας το επιτρέπει, αντί για ψηλά αποθηκευτικά ντουλάπια, επιλέγουμε ξύλινα ράφια τοποθετημένα στην ίδια ευθεία για την αποθήκευση δοχείων, πιάτων κ.α. Μπορείτε να κρεμάσετε από τα ράφια πορσελάνινες κούπες, πρακτικό που διακοσμεί ταυτόχρονα όμορφα το χώρο. Συνεχίζουμε τις ρουστίκ επεμβάσεις στο χώρο της κουζίνας με ακατέργαστο ξύλινο τραπέζι και καρέκλες, όπως και με μεταλλικά φωτιστικά με γυάλινα στοιχεία. Τέλος ένα ψυγείο σε παλιά γραμμή ταιριάζει φοβερά πολύ σε αυτή την ρουστίκ ατμόσφαιρα! Εάν θέλουμε ρουστίκ κουζίνα, αλλά να πλησιάζει και το μοντέρνο ύφος προτείνουμε αρχικά ανοιχτά χρώματα. Το λευκό είναι το ιδανικότερο χρώμα για το ξύλινο έπιπλο της κουζίνας και πόσο μάλλον εάν είναι ξεθωριασμένο και φθαρμένο. Έπειτα μοντέρνο υλικό για τον πάγκο της κουζίνας, όπως είναι το corian ή κάποιο παρόμοιο πιο οικονομικό. Πέτρινες πλάκες στο δάπεδο, άσπρο στους τοίχους και ίνοξ ηλεκτρικές συσκευές. Τέλος για να δώσουμε έντονο μοντέρνο χαρακτήρα μέσα στο ελαφρύ ρουστίκ σκηνικό, επιλέγουμε μεταλλικά σκαμπό σε σκούρα απόχρωση με ιδιαίτερο σχέδιο και μεταλλικά φωτιστικά σε μαύρο χρώμα. Απλό, ήρεμο, ελαφρώς ρουστίκ με αρκετά δυναμικά σύγχρονα στοιχεία. Πως μπορεί να αποκτήσει η ήδη υπάρχουσα κουζίνα σας κάτι από ρουστίκ; Θα μπορούσε ένα παλιό τραπέζι να μετατραπεί σε νησίδα για το χώρο της κουζίνας σας. Δυνατό στοιχείο, το οποίο θα βοηθήσει να αλλάξει το ύφος του χώρου και σε συνδυασμό με μεταλλικά και ξύλινα κομμάτια θα πλησιάσει ακόμα πιο κοντά στο ρουστίκ. Το τραπέζι καλό είναι να έχει μεγάλο μέγεθος και έντονες λεπτομέρειες στα πόδια του. Μπορείτε να το βάψετε σε σκούρο γκρι και να ενσωματώσετε μια ξύλινη επιφάνεια στο πάνω μέρος του για πάγκο εργασίας. Αυτή η πρόταση θα λέγαμε ότι ανήκει στην πιο μοντέρνα έκδοση του ρουστικ

H Ρουστίκ Κουζίνα Μια πανέμορφη εξοχικού στυλ κουζίνα που μου φέρνει γαλήνη και ευχάριστη διάθεση μόνο που την βλέπω σε φωτογραφίες, πόσο μάλλον αν την ζούσα κιόλας! Λατρεμένη η νησίδα με την φθαρμένη πατίνα και υπέροχες όλες οι λεπτομέρειες. Θαυμάστε την και πάρτε ιδέες, τα περισσότερα δεν έχουν μεγάλο κόστος. Όμορφα και φυσικά υλικά με έπιπλα παλιά αναζωογονημένα με φροντίδα και τρυφερότητα. Την αγάπη μου για τη λινάτσα την έχω εκφράσει πολλάκις σε αυτό το blog οπότε δικαιολογημένα κατακλύζομαι από ρίγη ενθουσιασμού βλέποντας την άνωθεν φωτογραφία. Genial!! Θησαυροί ανεκτίμητοι αυτά τα επιπλάκια! Θυμάστε που μιλούσαμε για την αξιοποίηση παλιών παραθύρων? spotted on nicety.livejournal via bucketsofburlap

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014






Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΑΣΟΠΟΝΙΑΣ - Η δασοπονία στην Ελλάδα σήμερα Ιωάννης Κακαράς Δασολόγος Τεχνολόγος ξύλου και ξύλινων κατασκευών kakarasioannis.blogspot.gr 21 Μαρτίου 2014 Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα δασοπονίας, χρήσιμη είναι για τον κάθε έλληνα πολίτη η απάντηση στο ερώτημα: Ποια δασική πολιτική ασκείται στη χώρα μας και ποια θα έπρεπε να ασκείται; Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν υπάρχει καμιά πολιτική για τα δάση της χώρας μας. Οι κρατούντες δεν νοιάζονται για την προστασία και τη διαχείριση των δασών μας. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι εφαρμόζεται μια δασική πολιτική, η οποία εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Υπάρχουν πράγματι τεράστια συμφέροντα που εξυπηρετούνται από την πλήρη αδράνεια της πολιτείας εδώ και χρόνια για τα δάση, όπως: η μη ύπαρξη δασικών χαρτών και δασικού κτηματολογίου επί δεκαετίες έκανε πάμπλουτους πάσης φύσεως καταπατητές δασικών εκτάσεων και δασών που μετατράπηκαν σε οικόπεδα φιλέτα και εκτάσεις προς αξιοποίηση. Με το όπλο των πυρκαγιών οι εμπρηστές – καταπατητές άλλαζαν τον χαρακτήρα του δάσους σε δασική έκταση και στη συνέχεια σε έκταση προς εκμετάλλευση. Δεν είναι τυχαία η τεράστια παράνομη δόμηση σε δασικές εκτάσεις και δάση. Την πολιτική αυτή εφάρμοζαν οι κρατούντες με αντάλλαγμα το κυνήγι της ψήφου και όχι μόνο, εν γνώσει τους ότι με την τακτική αυτή είναι αδύνατος ο χωροταξικός σχεδιασμός και η ανάπτυξη. Η επένδυση στο δάσος αργεί να αποδώσει οικονομικά και τα κύρια οφέλη θα είναι έμμεσα: οξυγόνο, βελτίωση του κλίματος, ηρεμία, προστασία του εδάφους και της βιοποικιλότητας. Εμείς δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες επενδύσεις. Θέλουμε άμεσα αποτελέσματα που να φέρνουν ψήφους, μίζες και προμήθειες. Με το σκεπτικό αυτό προτιμούσαν να μοιράζουν τα λίγα χρήματα που προέρχονταν από την πώληση της ξυλείας των δημόσιων δασών σε κυνηγετικούς συλλόγους, σε κατασκευές χώρων αναψυχής μέσα στο δάσος, σε αναθέσεις σύνταξης μελετών σε ημετέρους κ.α. Προτιμούσαν να διαθέτουν δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ σε ΜΚΟ για αναδάσωση του Αμαζονίου!! Στην Ελλάδα τις αναδασώσεις τις έχουν αναθέσει στον ΣΚΑΪ, στους εθελοντές και τους προσκόπους. Προτιμούσαν οι ηθικοί αυτουργοί της οικονομικής καταστροφής και της κρίσης που περνάμε, με δανεικά να εισάγουν μεγάλα δασικά δένδρα και φοίνικες για να πρασινίσουν όλη την Αττική για τις ανάγκες των Ολυμπιακών αγώνων (όπως έλεγε η αρμόδια υπουργός της περιόδου εκείνης). Τα έργα αυτά έγιναν σκόπιμα με ανάθεση και έκαναν πλούσιους πολλούς από τους κρατούντες, στοίχισαν πολλά δισεκατομμύρια ευρώ προσθέτοντας ένα ακόμη τεράστιο ξεχασμένο και ανεξιχνίαστο σκάνδαλο στην μεγάλη λίστα των σκανδάλων που κατάστρεψαν τη χώρα μας. Η Δασική Υπηρεσία, υπήρξε παραγωγικός φορέας που με αυτεπιστασία εκτελούσε επί δεκαετίες πριν το 1985 σοβαρά δασοπονικά έργα στην ορεινή και ημιορεινή Ελλάδα, τα οποία έδιναν δουλειά σε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που με τον τρόπο αυτό διέμεναν στα χωριά τους, και συμπλήρωναν το εισόδημά τους με λίγη γεωργοκτηνοτροφία. Η δασική πολιτική που εφαρμόσθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 προκάλεσε τη διάλυση και τον κατακερματισμό της Δασικής Υπηρεσίας, ερήμωσε τα χωριά και έδιωξε τους κατοίκους της ορεινής Ελλάδας στις πόλεις, διέλυσε τους δασικούς συνεταιρισμούς και μετέτρεψε τα μέλη του σε εμπόρους που και αυτοί διαμένουν στις πόλεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και το τεράστιο σκάνδαλο του εθνικού κτηματολογίου (στο οποίο ενσωματώνεται το δασικό κτηματολόγιο και οι δασικοί χάρτες) όπου με κακοδιαχείριση και ρεμούλες οι κρατούντες κατασπατάλησαν δισεκατομμύρια ευρώ από κοινοτικές πιστώσεις χωρίς να παραχθεί έργο στο ελάχιστο, χωρίς να τιμωρηθεί κανένας από τους ηθικούς αυτουργούς και τους εκτελεστές του εγκλήματος (ο κ. Λαλιώτης το είχε χαρακτηρίσει ως το μεγαλύτερο από τα μεγάλα έργα, αλλά τελικά αποδείχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα), και στο τέλος να επιβληθεί και πρόστιμο από την Ε.Ε. Τα τελευταία 25 χρόνια το ελληνικό δάσος δεν διαχειρίζεται, δεν φυλλάσσεται, η πολιτεία δεν διαθέτει πιστώσεις για δασοτεχνικά έργα και αναδασώσεις σε παραγωγικά δάση. Από τις υλοτομίες των δημοσίων δασών κάθε χρόνο εισπράττονται πολλά εκατομμύρια ευρώ τα οποία διαχειρίζεται το πράσινο ταμείο και τα διαθέτει κυρίως σε προγράμματα αστικής αναζωογόνησης και απόκτησης ελεύθερων χώρων. Στα διορισμένα μέλη του Δ.Σ. του Πράσινου Ταμείου δεν συμμετέχει Δασολόγος. Ποια δασική πολιτική να εφαρμόσουν όταν δεν γνωρίζουν τι σημαίνει διαχείριση δάσους. Δεν γνωρίζουν ότι δάσος που δεν διαχειρίζεται δεν προστατεύεται. Αυτή είναι η δασική πολιτική που ασκείται στη χώρα μας από το 1985 μέχρι και σήμερα. Τελικά στις επόμενες γενιές κληρονομούμε εκτός από τα τεράστια χρέη, μια ερημωμένη ορεινή Ελλάδα με υποβαθμισμένα και εγκαταλελειμμένα δασικά οικοσυστήματα. Τι θα μπορούσε να γίνει: Είναι μοναδική ευκαιρία να εφαρμοσθεί μια δασική πολιτική ανάλογη της πολιτικής που εφαρμόζονταν τις δεκαετίες πριν το 1980, μια πολιτική που θα ενισχύσει την αειφορία του ξεχασμένου παραγωγικού δάσους. Ας ξεκινήσει η πολιτική αυτή με τη διάθεση των εσόδων από την πώληση των προϊόντων του δημόσιου δάσους στη διαχείριση του παραγωγικού δάσους (και όχι μόνο των περιαστικών δασών – πάρκων), σε δασικά έργα και αναδασώσεις. Είναι καιρός να επαναλειτουργήσει η Δασική Υπηρεσία στην υπηρεσία του δάσους και όχι ως κατακερματισμένος γραφειοκρατικός φορέας χαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων που την κατάντησαν, είναι καιρός να επανασυνταχθούν διαχειριστικές μελέτες των δασών μας, να γίνουν δασικά φυτώρια με είδη που έχει ανάγκη το ελληνικό δάσος (κυπαρίσσι, πεύκο, έλατο, ρόμπολο, δρύς, λεύκη κ.α.). να ενισχυθεί η δασική έρευνα. Όλα αυτά θα τονώσουν και θα δώσουν ζωή στην ορεινή ύπαιθρο, θα δώσουν την ευκαιρία σε χιλιάδες νέους ανέργους, τώρα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης να εγκατασταθούν στην ξεχασμένη Ελλάδα και πάνω απ όλα θα προστατεύσουν τα δασικά οικοσυστήματα. Έχουμε υποχρέωση τα δάση που παραλάβαμε από τις προηγούμενες γενιές να τα παραδώσουμε στις επόμενες, τις οποίες μέχρι τώρα φορτώνουμε με χρέη υποτέλειας και ανεργία.
Η ξυλοναυπηγική τέχνη στην Ελλάδα σήμερα Ιωάννης Κακαράς Τεχνολόγος ξύλου και ξύλινων κατασκευών 1 Ιουνίου 2014 Εικ. 1. Αθηναϊκή τριήρης Στη χώρα μας αισθάνεται κανείς ντροπή και απογοήτευση όταν διαπιστώνει ότι από το 1990 και μετά, στα πλαίσια μιας πολιτικής που επιβάλλει η Ε.Ε. και γίνεται αποδεκτή και υλοποιείται από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, ασκείται μια απαράδεκτη πολιτική επιδότησης της εξευτελιστικής καταστροφής των παραδοσιακών ξύλινων αλιευτικών καϊκιών με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό των αλιευτικών στόλων στις χώρες μέλη της Ε.Ε. και την προστασία της παράκτιας αλιείας! Εισαγωγή – ιστορική αναδρομή Επί πενήντα αιώνες της ναυτικής ιστορίας τα πλοία κατασκευάζονται από ξύλο και κινούνται με κουπιά ή πανιά. Η απόλυτη κυριαρχία των Ελλήνων στις θάλασσες στηρίχθηκε στο ναυπηγικό ελληνικό θαύμα. Τα ευρήματα οψιδιανού από τη Μήλο στο σπήλαιο Φράχθι στην Ερμιονίδα της Αργολίδας, τεκμηριώνουν ότι το αρχαιότερο εμπορικό ταξίδι στην ανθρώπινη ιστορία πραγματοποιήθηκε το 9.000 π.Χ. από Έλληνες με ελληνικά σκάφη. Οι Έλληνες ανέπτυξαν αξιόλογη ξυλοναυπηγική τεχνολογία, η οποία τους επέτρεψε να παρουσιάσουν τεράστια οικονομική ανάπτυξη και να δημιουργήσουν πολιτισμό, να αναπτύξουν τις τέχνες και τα γράμματα. Η παπυρέλλα ήταν μια πρωτόγονη σχεδία, η οποία κατασκευάσθηκε στη νεολιθική εποχή με λίθινα εργαλεία από πάπυρο και με την οποία οι Έλληνες ναυτικοί διέσχιζαν τις Κυκλάδες και το μισό Αιγαίο πέλαγος. Στο Δισπηλιό της Καστοριάς ανακαλύφθηκε λιμναίο μονόξυλο σκάφος μήκους 3,30m της ύστερης ή της μέσης Νεολιθικής εποχής. Την τρίτη χιλιετία π.Χ. (πρώιμη εποχή χαλκού) η ανάπτυξη της ξυλοναυπηγικής έφθασε στο απόγειό της. Οι Κυκλαδίτες, οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι κατασκεύαζαν εκπληκτικά ξύλινα σκάφη μεγάλου μεγέθους με χάλκινα και μεταλλικά εργαλεία, τα οποία αντικατέστησαν τις λίθινες πλάνες, τα τοξωτά τρυπάνια και τα σκεπάρνια. Μέχρι το 1500 π.Χ. η Μινωική Κρήτη γίνεται θαλασσοκράτειρα με τα κωπήλατα – ιστιοφόρα ποντοπόρα πλοία της. Στα χρόνια που ακολούθησαν οι τριαντακόντοροι, οι πενηντακόντοροι, οι διήρεις και οι ταχύτατες τριήρεις αποτέλεσαν την ναυπηγική τεχνολογία αιχμής. Πιο συγκεκριμένα από τον 8ο π.Χ. αιώνα, δηλ. από την εποχή του σιδήρου, αρχίζει να αναπτύσσεται το μακρύ πλοίο με πληθώρα από κουπιά, η πολυήρης, που αποτελούσε τον πρόδρομο της διήρεως και της τριήρεως. Εκείνη την περίοδο εμφανίζεται μια τεράστια ανακάλυψη: το μεταλλικό έμβολο από μπρούτζο με 3 λεπίδες στην πλώρη, το οποίο εμβόλιζε το εχθρικό σκάφος και στη συνέχεια μπορούσε να απεγκλωβισθεί με ελιγμούς. Το πλοίο αυτό θα κυριαρχούσε σε όλη τη Μεσόγειο για 23 ακόμη αιώνες μέχρι τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571. Από εκεί και έπειτα όλα τα σκάφη κινούνταν με ιστία. Στην περίοδο του Βυζαντίου κατασκευάσθηκε ο «δρόμωνας» που αποτέλεσε εξέλιξη της διήρεως επειδή είχε και αυτός στην πλώρη ένα είδος εμβόλου. Η ναυπηγική και η ναυτιλία, κυρίως των Ελλήνων, συνέχισαν να υπάρχουν ύστερα από την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα η ναυπηγική και η ναυσιπλοΐα ήταν απόλυτη ανάγκη γιατί μερικά από τα μικρότερα νησιά του Αιγαίου είναι τόσο άγονα, ώστε οι κάτοικοί τους μόνο χάρη στην ενασχόλησή τους με τη θάλασσα μπορούσαν να επιβιώσουν. Η ξυλοναυπηγική τέχνη Για την ναυπήγηση των ξύλινων σκαφών αναπτύχθηκαν δύο μέθοδοι: Πρώτα η κελυφική και αργότερα η σκελετική μέθοδος. Στην κελυφική μέθοδο γινόταν πρώτα το στήσιμο της καρίνας του πρυμνιού ποδόσταμου και του πλωριού ποδόσταμου και ακολουθούσε η συναρμογή των σανίδων του πετσώματος, δηλ. του κελύφους του σκαριού και τέλος η τοποθέτηση του σκελετού του σκάφους (δηλ. των νομέων). Η κελυφική μέθοδος ήταν διαδεδομένη σε όλη τη μεσόγειο. Όλα τα πλοία της αρχαιότητας μέχρι τον 5ο και 7ο αιώνα μ.Χ. είχαν ναυπηγηθεί με τη κελυφική μέθοδο. Αξιόλογα ναυάγια όπως το πλοίο της Κερύνειας (4ος αι. π.Χ), το πλοίο της Μυκηναϊκής εποχής (5ος αι. π.Χ.), που βρέθηκε στο βυθό του Ούλου Μπούρουμ κοντά στο Κας και το εμπορικό πλοίο που βυθίστηκε στα Αντικύθηρα τον 1ο αι. π.Χ. είχαν φτιαχτεί με την κελυφική μέθοδο. Από τον 5ο και 7ο αι. μ.Χ. αναπτύχθηκε σταδιακά η σκελετική μέθοδος κατά την οποία πρώτα κατασκευάζονταν ο σκελετός και μετά η επικάλυψη με το πέτσωμα. Η αργή αυτή διαδικασία ολοκληρώθηκε τον 11ο αι. και έκτοτε όλα τα σκάφη ναυπηγούνταν με την σκελετική μέθοδο. Η σκελετική μέθοδος κυριάρχησε κατά τη διάρκεια όχι μόνο των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων αλλά και στους επόμενους αιώνες. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται και σήμερα στα λιγοστά ξυλοναυπηγεία που λειτουργούν στην ελλαδικό χώρο. Ο δρόμωνας ήταν το κυριότερο πλοίο του Ναυτικού του Βυζαντίου, βαρύτερο και λίγο μεγαλύτερο από την αρχαία τριήρη και ήταν κατάλληλος για πολεμική και εμπορική χρήση. Έφερε τρείς ιστούς με τετράγωνα και τριγωνικά ιστία και πλήρες κατάστρωμα. Κινούταν κυρίως με τη δύναμη 50 κωπηλατών αλλά μπορούσε να κινηθεί και σαν ιστιοφόρο. Είχε δύο σειρές κουπιών και οι κωπηλάτες προστατεύονταν κατά τις ναυμαχίες εκτός από ένα ελαφρύ θώρακα και με κατάλληλα προτοτοποθετημένες ασπίδες. Πάνω στο δρόμωνα είτε στο κατάστρωμα είτε σε ειδικό πυργίσκο (ξυλόκαστρο) ήταν προσαρμοσμένες κατάλληλα βλητικές μηχανές (καταπέλτες, πετροβαλίστρες κ.α.), όπως είχαν και τα ρωμαϊκά πλοία. Από τον 7ο αιώνα και μετά παρουσιάσθηκαν οι «πυροφόροι δρόμονες» εξοπλισμένοι με βλητικές μηχανές που εκτόξευαν το υγρό πύρ (εκτοξευτές ρουκετών υγρού πυρός). Στους αιώνες που ακολούθησαν μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, κατά τη διάρκεια και μέχρι το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συνέχισαν να φτιάχνονται πλοία στην Ελλάδα με την σκελετική μέθοδο, που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, σε ένα μικρό πλέον αριθμό ταρσανάδων με χρήση παραδοσιακών εργαλείων (Εικ. 2 και 3). Για τη ναυπήγηση ξύλινων σκαφών χρειάζονταν τεράστιες ποσότητες ξυλείας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι για να γίνει ένα μεγάλο πολεμικό πλοίο του 18ου αι. έπρεπε να υλοτομηθούν περίπου 4.000 δένδρα δρυός. Ένα μεγάλο μεταλλουργικό κέντρο στην κλασική περίοδο της αρχαιότητας, χρειαζόταν τα ξύλα 4.000.000 στρεμμάτων παραγωγικού πρεμνοφυούς δάσους. Από πολλούς ερευνητές η υποβάθμιση του Μινωικού πολιτισμού αποδίδεται και στην καταστροφή των δασών. Εικ. 2. Κατασκευή καϊκιού σε παραδοσιακό ελληνικό καρνάγιο Εικ. 3. Παραδοσιακό ελληνικό καϊκι σε πλεύση προς επιδοτούμενη καταστροφή. Στο βάθος τα νέας τεχνολογίας σκάφη που αντικαθιστούν τα καταστρεφόμενα. Σημερινή κατάσταση Ο τομέας της ξυλοναυπηγικής στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες αντιμετωπίζει μια τεράστια κρίση. Στην Αρχαία Ελλάδα αναπτύχθηκε η τεχνολογία ναυπήγησης ξύλινων πολεμικών και εμπορικών σκαφών, με τα οποία οι Έλληνες έγιναν κυρίαρχοι των θαλασσών, κατέστησαν υπερδύναμη και υπερασπίσθηκαν νικηφόρα ξένους κατακτητές. Στη χώρα μας αισθάνεται κανείς ντροπή και απογοήτευση όταν διαπιστώνει ότι από το 1990 και μετά, στα πλαίσια μιας πολιτικής που επιβάλλει η Ε.Ε. και γίνεται αποδεκτή και υλοποιείται από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, ασκείται μια απαράδεκτη πολιτική επιδότησης της εξευτελιστικής καταστροφής των παραδοσιακών ξύλινων αλιευτικών καϊκιών με πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό των αλιευτικών στόλων στις χώρες μέλη της Ε.Ε. και την προστασία της παράκτιας αλιείας! Ξύλινα καΐκια (έργα τέχνης) των οποίων η τεχνολογία ναυπήγησης παραπέμπει στις περιόδους πριν και μετά τη Μινωική εποχή και θεμελιώνει μια περήφανη ναυτική ελληνική παράδοση και ένα μοναδικό ελληνικό πολιτισμό, διαλύονται σε θρύψαλα από μπουλντόζες ενώπιον επιτροπής, όπως ορίζει η σχετική κοινοτική οδηγία, ως βασική προϋπόθεση για να πληρωθεί η επιδότηση στον κάτοχο του καϊκιού. Εθνική ντροπή για την οποία ουδείς πολιτικός άνδρας αντέδρασε ή έκανε κάτι για να εξαλειφθεί. Οι Εικόνες που ακολουθούν καταμαρτυρούν την εγκληματική ενέργεια και αποκαλύπτουν τα αίτια της οικονομικής, πολιτισμικής, κοινωνικής κρίσης και παρακμής μέσω των επιδοτήσεων, της αύξησης των εισαγωγών και της μείωσης της εγχώριας παραγωγής (Εικ. 4). Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πολιτικής είναι η συρρίκνωση μέχρις εξαφάνισης του τομέα ναυπήγησης ξύλινων σκαφών σε ελληνικά ξυλοναυπηγεία. Σήμερα υπολειτουργούν ελάχιστα ξυλοναυπηγεία στον ελλαδικό χώρο, όταν τις δεκαετίες του 1980 και πριν σε όλη τη νησιωτική Ελλάδα, στις παράκτιες πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά λειτουργούσαν εκατοντάδες καρνάγια και εργάζονταν χιλιάδες εξειδικευμένοι τεχνίτες ξυλοναυπηγοί. Στο Πέραμα στις τρείς μονάδες ξυλοναυπηγείων που απέμειναν εργάζονταν το 2011 έξι μόνιμοι καραβομαραγκοί και 15 εποχικοί. Τα περισσότερα ξυλοναυπηγεία μετατράπηκαν σε μονάδες παραγωγής πλαστικών και μεταλλικών σκαφών, ενώ αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εισαγωγές. Κανένα από τα υπάρχοντα ξυλοναυπηγεία δεν εκσυγχρονίσθηκε, δεν γίνονται νέες παραγγελίες, παρά ελάχιστες. Στα λιμανάκια των νησιών μας και των παραλιακών πόλεων κυριαρχούν τα πλαστικά σκάφη και τα γιώτ πολυτελείας, όπου επενδύουν τα λεπτά τους οι έχοντες. Στα παράλια της Τουρκίας η ξυλοναυπηγική δραστηριότητα είναι έντονη, με εφαρμογή νέας τεχνολογίας, με παραγγελίες και εξαγωγές σε χώρες της Μεσογείου. Αμείλικτα παραμένουν τα ερωτήματα: Γιατί οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν και δεν εφάρμοζαν καμία πολιτική στο θέμα αυτό, αλλά υιοθετούσαν και υιοθετούν την πολιτική της Ε.Ε. για καταστροφή των ξύλινων σκαφών με επιδότηση; Μπορούσαν να επιβάλλουν τουλάχιστον την αλλαγή χρήσης των αλιευτικών σκαφών σε τουριστικά ή σε σκάφη αναψυχής, σε μεταφορικά σκάφη στα νησιά της άγονης γραμμής. Γιατί η ξυλοναυπηγική τέχνη δεν διδάσκεται από κάποιο εκπαιδευτικό φορέα, με αποτέλεσμα να σβήνει, να χάνεται και έτσι οι επόμενες γενιές να θεωρούν παρελθόν την ναυπήγηση ξύλινων σκαφών? Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα μεγάλο ναυτικό μουσείο αντάξιο της ναυτικής μας ιστορίας, που να καλύπτει την όλη εξέλιξη της ναυπηγικής τέχνης και της συμβολής της στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην αντιμετώπιση εισβολέων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα? Γιατί δεν ασκείται μια πολιτική ανάπτυξης και ενίσχυσης του τομέα της ναυπήγησης ξύλινων σκαφών, με εκσυγχρονισμό των λειτουργούντων ξυλοναυπηγείων και εφαρμογή νέων τεχνολογιών, με ίδρυση ειδικών εγκαταστάσεων σε μαρίνες, οι οποίες να δέχονται ξύλινα τουριστικά σκάφη για συντήρηση και ελλιμενισμό όλη την περίοδο του έτους και ειδικότερα την τουριστική περίοδο? Τέτοιες εγκαταστάσεις βρίσκουν οι κάτοχοι ξύλινων σκαφών αναψυχής που επισκέπτονται τα ελληνικά νησιά στις τουρκικές ακτές. Ποια είναι τα αποτελέσματα της επιδοτούμενης καταστροφής των ξύλινων σκαφών? Προστατεύθηκε η παράκτια αλιεία? Εκσυγχρονίσθηκε ο αλιευτικός στόλος? Πληροφορίες υπάρχουν για το αντίθετο. Ότι δηλαδή με τις νέες άδειες που δόθηκαν για αλιεία σε ανοικτές θάλασσες ασκείται εντονότερη αλιεία σε Αιγαίο και Ιόνιο πέλαγος. Τι έχουν να πουν οι κυβερνώντες για την πολιτική που εφάρμοσαν τα 30 τελευταία χρόνια, περίοδο που διαχειρίστηκαν τεράστια ποσά δανείων, πακέτων και παροχών, σε επιδοτήσεις? Εικ. 4. Η μπουλντόζα συνθίβει το επιδοτούμενο καϊκι προς καταστροφή ενώπιον επιτροπής (Εικόνα ντροπής) Επίλογος Το ξύλο δεν πρόκειται να χάσει την αξία του ως πρώτη ύλη για σκάφη, γιατί ως βιολογικό προϊόν είναι η ιδανικότερη πρώτη ύλη συγκρινόμενη με το μέταλλο και τα πολυμερή, γιατί η δομή του, οι φυσικές, μηχανικές και χημικές του ιδιότητες, του προσφέρουν ασύγκριτα πλεονεκτήματα, όπως: προηγμένη πλοηγησιμότητα και ασφάλεια στις δύσκολες συνθήκες, μεγάλη διάρκεια, γιατί υπερέχει αισθητικά και ποιοτικά, γιατί είναι δοκιμασμένο επί χιλιάδες χρόνια, γιατί είναι προϊόν αειφορίας και δεν εξαντλείται, όπως τα ανταγωνιστικά του προϊόντα. Η κρίση θα περάσει και όταν εφαρμοσθεί μια σωστή πολιτική με παροχή παιδείας και με στήριξη του τομέα της ξυλοναυπηγικής, θα ξαναδούμε τα ξύλινα σκάφη να κυριαρχούν. Μέχρι τότε όμως πρέπει να πάμε κόντρα στα συμφέροντα όσων ασκούν την υφιστάμενη εγκληματική πολιτική. Πρέπει να προστατεύσουμε την ναυτική μας παράδοση γιατί είναι η ταυτότητά μας, πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την ελάχιστη επαφή που υπάρχει στον τόπο μας με την ξυλοναυπηγική τέχνη και τέλος πρέπει να ενημερώνουμε τους πολίτες και ιδιαίτερα τους νέους και να πιέζουμε τους κρατούντες για αλλαγή πολιτικής. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Δαμιανίδης Κ. Πασχαλίδης Γ. Δημάκης Α και Κακαράς Ι. 2000. Διερεύνηση της απασχόλησης σε δύο παραδοσιακές τέχνες στο Αιγαίο. Λάξευση – χτίσιμο πέτρας και ξυλοναυπηγική στα νησιά Χίος, Σάμος και Κάλυμνος. Π.Τ.Ι./ΕΤΒΑ 2000. Δαμιανίδης Κ. 1989. Η μελέτη της ανώνυμης παραδοσιακής ναυπηγικής ως συμβολή στην ιστορία της ναυπηγικής. Περιοδικό Αρχαιολογία, τεύχος 32, Σεπ. 1989. Κακαράς Ι. 2013. Τεχνολογία ξύλινων δομικών κατασκευών. Εκδόσεις ΙΩΝ. 2013. Καραπλή Κατερίνα 2009. Κιβώτια, Ξυλόκαστρα, Καστελώματα Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών, ΑΠΘ 2009. Σκαρβέλης Μ. και Ρουσόδημος Γ. 2007. Φυσικές και μηχανικές ιδιότητες του ξύλου της κεφαλληνιακής ελάτης (Abies cephalonica Loud.) και της υβριδογενούς ελάτης (Abies borisii regis Mattf. ) διαφόρων προελεύσεων του ελληνικού χώρου (Πίν. 4). ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε./Ινστ. Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων & Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων 2007. Ταβουλτζόγλου Ν. 2011. Τα ξύλινα σκάφη στην Ελλάδα. Υφιστάμενη κατάσταση και σχεδιασμός σύγχρονης μονάδας παραγωγής. Πτυχιακή εργασία. Τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου, ΤΕΙ Λάρισας 2011.

Το πεύκο και το κυπαρίσσι της Σάμου, εργασίες συγκομιδής και εφαρμογές σε ξύλινες κατασκευές. Κυπαρίσσι, Ξύλινες κατασκευές, Πεύκα, Συγκομιδή ξύλου, Σάμος. Bookmark the permalink. Tο Σάββατο 12 Ιουλίου 2014 πραγματοποιήθηκε στη Σάμο επιστημονική ημερίδα με θέμα: «ΥΛΟΤΟΜΙΑ, ΞΥΛΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟ ΞΥΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΣΑΜΟ» Στην ημερίδα έγιναν ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις για την ξυλεία της Σάμου και τη χρηστικότητα της από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Το dasarxeio.com, με ιδιαίτερη χαρά, παρουσιάζει την εισήγηση των κ.κ. Ιωάννη Κακαρά και Μιχάλη Σκαρβέλη με θέμα: «Το πεύκο και το κυπαρίσσι της Σάμου, εργασίες συγκομιδής και εφαρμογές σε ξύλινες κατασκευές». Για να την διαβάσετε ολόκληρη απλά πάτησε πάνω στην εικόνα που ακολουθεί. Σύντομα, στο ιστολόγιο dasarxeio.com, θα δημιουργήσουμε ειδικό χώρο για την δασική έρευνα όπου θα δημοσιεύονται ερευνητικές εργασίες, εισηγήσεις από επιστημονικές ημερίδες, συνέδρια κ.λπ. Για περισσότερη πληροφόρηση επάνω σε θέματα τεχνολογίας ξύλινων κατασκευών σας προτείνουμε το ιστολόγιο: kakarasioannis.blogspot.gr samos

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Παουλόβνια -Τι είναι αυτό το δένδρο που θεωρείται καλλιέργεια του μέλλοντος και δίνει έως και 12.000 ευρώ το στρέμμα [εικόνες] «Χρυσό» αποδίδει η καλλιέργεια της παουλόβνιας, ενός φυλλοβόλου δένδρου το οποίο παράγει ένα πανάκριβο ξύλο το οποίο αναπτύσσεται εξαιρετικά γρήγορα. Η εναλλακτική αυτή καλλιέργεια θεωρείται .... από τις πλέον προσοδοφόρες καθώς μπορεί να αποδώσει από 3.200 ευρώ έως 12.000 ευρώ το στρέμμα, ανάλογα με την ποιότητα του ξύλου, χώρια τα όποια έσοδα μπορεί να έχει ο παραγωγός από την πώληση των καυσόξυλων. Στα συν της συγκεκριμένης καλλιέργειας θεωρείται το γεγονός ότι το κόστος αγοράς του δένδρου είναι μικρό, άρα η αρχική επένδυση μικρή, καθώς και το ότι η παουλόβνια είναι ένα δένδρο φυλλοβόλο που χρειάζεται ελάχιστη φροντίδα. Σύμφωνα με την εφημερίδα Το Εθνος, στην οποία μίλησε ο γεωπόνος Κάσσανδρος Γάτσιος, η ταχύτητα αναπτύξεως αυτού του φυτού είναι εντυπωσιακή, καθώς από τη στιγμή που θα φυτευτεί, μπορεί μέσα σε έξι μήνες να γίνει ένα δέντρο με ύψος 3-3,5 μέτρα, διάμετρο κορμού 8-10 εκατοστά και φύλλα διαμέτρου 70-80 εκατοστών. Ποια εδάφη θεωρούνται κατάλληλα για την καλλιέργεια της παουλόβνιας Σύμφωνα με Το Εθνος κατάλληλα θεωρούνται τα βαθιά εδάφη, με κλίση, που δεν κατακλύζονται από νερά. Συγκεκριμένα, ο υπόγειος ορίζοντας του νερού πρέπει να ευρίσκεται τουλάχιστον 60-70 cm κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Μπορεί να καλλιεργηθεί στην Ελλάδα. Οι ιδιότητες του ξύλου της παουλόβνιας που το κάνουν εξαιρετικό Είναι ελαφρύ, ιδανικό για την κατασκευή στεγών, δοκαριών κλπ. Είναι ανθεκτικό, ανέχεται το κάρφωμα και δεν σχίζεται κατά την επεξεργασία Βάφεται χωρίς προβλήματα Είναι σταθερό στην κατεργασία του Αποξηραίνεται εύκολα Εχει μικρή θερμική αγωγιμότητα που το καθιστά κατάλληλο για μονώσεις σε ψυγεία, κυψέλες Χρησιμοποιείται και για την κατασκευή μουσικών οργάνων Δεν σαπίζει εύκολα Χρησιμοποιείται στην παραγωγή εκλεκτής ποιότητας κόντρα πλακέ Χρησιμοποιείται στην παραγωγή ξυλοκάρβουνου

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014


Οικοδομή: Ατμομηχανή χωρίς καύσιμα πηγή-Realestatenews.gr Δεν αποτελεί είδηση δυστυχώς ότι η κατρακύλα της οικοδομικής δραστηριότητας από το 2009 και έπειτα δεν έχει τέλος... Ωστόσο ,η αλήθεια των αριθμών είναι ακόμη πιο πικρή, όπως τουλάχιστον καταγράφεται από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τα οποία δείχνουν ότι η πάλαι ποτέ "ατμομηχανή" της ελληνικής οικονομίας καταρρέει ολοένα και περισσότερο. Ειδικά από την εφαρμογή του Μνημονίου και έπειτα η κατάσταση δείχνει να είναι εκτός ελέγχου, με τους κλάδους οι οποίοι εξαρτώνται είτε άμεσα είτε έμμεσα από την οικοδομική δραστηριότητα της χώρας να περνούν τα πάνδεινα. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, τον Απρίλιο 2014 το μέγεθος της Συνολικής Οικοδομικής Δραστηριότητας (ιδιωτικής - δημόσιας) στο σύνολο της χώρας, μετρούμενο με βάση τις εκδοθείσες οικοδομικές άδειες, ανήλθε σε 1.025 οικοδομικές άδειες, που αντιστοιχούν σε 221,8 χιλιάδες τ.μ. επιφάνειας και 980,2 χιλιάδες τ.μ. όγκου, παρουσίασε δηλαδή μείωση κατά 35,6% (!) στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 24,8% στην επιφάνεια και κατά 11,6% στον όγκο σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2013. Κατά την περίοδο των τελευταίων δώδεκα μηνών, δηλαδή από τον Μάιο του 2013 έως τον Απρίλιο του 2014, το μέγεθος της Συνολικής Οικοδομικής Δραστηριότητας (ιδιωτικής - δημόσιας) παρουσίασε μείωση κατά 22,2% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 21,6% στην επιφάνεια και κατά 17,2% στον όγκο σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο Μαΐου 2012 - Απριλίου 2013. Κατά την χρονική περίοδο Μαΐου 2013 - Απριλίου 2014, η Ιδιωτική Οικοδομική Δραστηριότητα εμφανίζει στο σύνολο της χώρας μείωση κατά 22,5% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 22,2% στην επιφάνεια και κατά 17,6% στον όγκο σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο Μαΐου 2012 - Απριλίου 2013. Το ποσοστό συμμετοχής της Δημόσιας Οικοδομικής Δραστηριότητας στο συνολικό οικοδομικό όγκο, για ανωτέρω περίοδο, είναι 4,3%. Το τετράμηνο Ιανουαρίου - Απριλίου 2014, η Συνολική Οικοδομική Δραστηριότητα εμφανίζει στο σύνολο της χώρας μείωση κατά 27,8% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 22,9% στην επιφάνεια και κατά 15,7% στον όγκο σε σχέση με τον αντίστοιχο τετράμηνο του 2013.
«Καμπανάκι» για την Κρατική Βιομηχανία Ξύλου Καλαμπάκας Η Κρατική Βιομηχανία Ξύλου Καλαμπάκας έχει ιστορία, η οποία ξεκινά πριν από 55 χρόνια (έως ιδρύσεως 1957) Ο χώρος του εργοστασίου είναι κοντά στα 60 στρέμματα και αποτελεί τμήμα τού Δασαρχείου Καλαμπάκας, στο οποίο υπάγεται διοικητικά και τεχνικά. Παλαιότερα στο εργοστάσιο λειτουργούσαν τέσσερα τμήματα. Το τμήμα μοριοσανίδας , το πριστήριο, το τμήμα Ξυλοκατασκευών και λυομένων. Πλέον λειτουργούν, κατά περιόδους, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, τα τμήματα του πριστηρίου, των ξυλοκατασκευών και των λυόμενων οικημάτων. Δημιουργούνται μόνο ξυλοκατασκευές (λυόμενα, παγκάκια, πινακίδες κ.λπ.) για οργανισμούς του Δημοσίου και μόνο. Σε ό,τι αφορά το προσωπικό τού εργοστασίου, αξίζει ν’ αναφέρουμε ενδεικτικά πως ο αριθμός των εργαζομένων, μονίμων και εποχικών, ξεπερνούσε τους 100 από ιδρύσεως του εργοστασίου. Το εργοστάσιο ξυλείας έδινε δουλειά στην πόλη και στήριζε τις Καλαμπακιώτικες οικογένειες και όχι μόνο. Από το 2000 έως και σήμερα συνταξιοδοτήθηκαν κι άλλοι υπάλληλοι, και πλέον έχουν απομείνει σήμερα μόλις 12. Αρκετοί εξ αυτών βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, άρα αναμένεται ο αριθμός τους να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, μέχρι «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα», εκτός και αν υπάρξει η κρατική μέριμνα και η πολιτική βούληση να επανδρωθεί εκ νέου και να συνεχίσει την λειτουργία του. Πρέπει να σημειωθεί, ότι κοντά στην Καλαμπάκα και συγκεκριμένα στην Καρδίτσα, εδρεύει το Τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου του ΤΕΙ Λάρισας, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει το φυτώριο των νέων εργαζομένων για την Κρατική Βιομηχανία Ξύλου Καλαμπάκας. Ιδιαίτερα σε αυτή την οικονομική συγκυρία πρέπει να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανές παραγωγικές μονάδες για να εργαστεί η νέα γενιά, και να ξεφύγει από την ανεργία που έχει κατακλύσει τη χώρα.


Νέα - Πράσινη Δόμηση Περιπτώσεις για τις οποίες δε χρειάζεται οικοδομική άδεια Σε ποιες περιπτώσεις δεν απαιτείται οικοδομική άδεια; Αναφέρουμε ορισμένες περιπτώσεις για τις οποίες δεν χρειάζεται οικοδομική άδεια: • Βιομηχανικές εγκαταστάσεις • Ζαρντινιέρες Μεμονωμένες επισκευές • Πέργκολες • Μικρές εσωτερικές τροποποιήσεις των χώρων • Βιτρίνα καταστήματος • Μικροεπισκευές • Κατασκευές σε κοινόχρηστους χώρους • Θερμοκήπια • Κοινόχρηστοι χώροι του οικισμού • Κεραία πομπός (αναμεταδότης) • Δημόσια Υπηρεσία ή ΟΤΑ • Αλλαγή χρήσης κτιρίου • Στέγη από κεραμμύδια • Γερανογέφυρα • Σύνδεση με δίκτυα ΔΕΗ και 'Υδρευσης • Προσωρινές συνδέσεις για ηλεκτροδότηση & υδροδότηση • Εγκαταστάσεις Βιολογικού Καθαρισμού • Εργασίες μικρής κλίμακας Ποιές είναι όμως οι εργασίες Μικρής Κλίμακας; Ως εργασίες δόμησης Μικρής Κλίμακας, καθορίζονται μεταξύ άλλων, οι εξής περιπτώσεις δομικών εργασιών: 1. Απλή περιτοίχιση από λιθοδομή μέχρι ένα μέτρο (1,00 μ.) ή περίφραξη γηπέδων σε εκτός σχεδίου περιοχές. Επίσης οριοθέτηση με πασσάλους των κορυφών οικοπέδου ή γηπέδου. 2. Επισκευές όψεων και εσωτερικών ή εξωτερικών επίχρισμάτων και επισκευή ή αντικατάσταση κιγκλιδωμάτων, χωρίς χρήση ικριωμάτων. 3. Αντικατάσταση κουφωμάτων, στο ίδιο άνοιγμα. 4. Επισκευή στέγης, και 5. Αντικατάσταση στέγης νομίμων κτιρίων, κτιρίων που έχουν δηλωθεί με το Ν-1337/83 και δεν έχουν ενταχθεί σε σχέδιο, και κτιρίων που είναι υφιστάμενα πριν από την ισχύ του ΒΔ/9-8-55, εφόσον το συνολικό πλάτος της στέγης δεν υπερβαίνει τα 7,50 μέτρα, και το ύψος της τα 2,0 μέτρα, και εφόσον βελτιώνεται η μορφή του υπάρχοντος, με βάση έγκριση της ΕΠΑΕ, ή με προσκόμιση φωτογραφιών εφόσον διατηρείται η μορφή του υπάρχοντος, και εφόσον δεν γίνεται χρήση οπλισμένου σκυροδέματος. 6. Εσωτερικές διαρρυθμίσεις κτιρίων χωρίς επέμβαση στα φέροντα στοιχεία (στοιχεία από μπετόν, φέροντες τοίχους, κλπ), και εφόσον δεν δημιουργείται αυθαίρετη αλλαγή χρήσης χώρου 7. Δοκιμαστικές τομές του εδάφους και εκσκαφή, μετά από έγγραφο της αρμόδιας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. 8. Η κατασκευή λιθόκτιστης κεραμοσκεπούς αποθήκης στα καλλιεργούμενα αγροκτήματα, σύμφωνα με το Αρθ-6 παρ.4 του ΠΔ/24-5-85 (ΦΕΚ-270/Δ/85), με επιφάνεια μέχρι δέκα πέντε τετραγωνικά μέτρα (15 μ2) και συνολικό ύψος με τη στέγη έως και τρία μέτρα (3,00 μ.), εφόσον δεν γίνεται χρήση οπλισμένου σκυροδέματος στην οροφή του, και κατασκευάζεται ανεξάρτητα από τυχόν υπάρχουσα κύρια οικοδομή, μία φορά για κάθε γήπεδο, και μετά από έγκριση της αρμόδιας Διεύθυνσης Γεωργίας. 9. Τοποθέτηση προκατασκευασμένων κατοικιών για αυτοστέγαση παλιννοστούντων από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ομογενείς Ποντίους, μέχρι εκατόν είκοσι (120) μ2 και μια φορά για κάθε γήπεδο ή οικόπεδο ιδιοκτησίας τους, εφόσον υπάρχει έγκριση της αρμόδιας Διεύθυνσης του ΥΠΕΧΩΔΕ για τον τύπο της προκατασκευασμένης κατοικίας. 10. Τοποθέτηση λυόμενων προκατασκευασμένων κατοικιών για στέγαση ειδικών ομάδων, βάση προγραμμάτων που εκπονούνται από Υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ. 11. Αντλητικές εγκαταστάσεις και κτίσματα με τις απολύτως απαραίτητες διαστάσεις για τη στέγαση τους, σύμφωνα με το Αρθ-3 του ΠΔ/24-5-85 (ΦΕΚ-270/Δ/85), εκτός της περίπτωσης που επιβάλλεται η κατασκευή υποστυλωμάτων, και εφόσον έχουν την απαιτούμενη έγκριση της αρμόδιας Διεύθυνσης Γεωργίας. 12. Γεωτρήσεις νερού σε ιδιόκτητα οικόπεδα εντός σχεδίου ή εντός οικισμού ή σε γήπεδα εκτός σχεδίου, μετά από έγκριση του Δήμου της περιοχής και της αρμόδιας Διεύθυνσης της Περιφέρειας. 13. Οι εργασίες που απαιτούνται για Γεωτεχνικές έρευνες, σύμφωνα με το ΝΕΑΚ 2003, χωρίς εργασίες αντιστήριξης. 14. Η κατασκευή ξύλινης πέργκολας, εστιών, φούρνων και τζακιών σε εσωτερικούς χώρους, σε ακάλυπτους χώρους και σε βεράντες, σύμφωνα με τις διατάξεις του κτιριοδομικού κανονισμού. 15. Μικρές διαμορφώσεις του εδάφους με πέτρα, μέχρι συν / πλην 0,30 μέτρα από το φυσικό έδαφος. 16. Τοποθέτηση κλιματιστικών σε υφιστάμενα κτίρια, μετά από έγκριση ΕΠΑΕ, που μπορεί να χορηγείται μόνο με βάση φωτογραφίες του κτιρίου. Στις περιπτώσεις που εγκρίνεται από την ΕΠΑΕ η τοποθέτηση κλιματιστικών στις προσόψεις των κτιρίων, δεν επιτρέπεται να τοποθετούνται σε ύψος μικρότερο των τριών μέτρων (3,0 μ.) από τη στάθμη του πεζοδρομίου και με πρόβλεψη κατάλληλης απορροής των συμπυκνωμένων υδρατμών, για κτίρια που βρίσκονται στην οικοδομική γραμμή. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα επιτρεπόμενα όρια ηχητικής ρύπανσης. 17. Τοποθέτηση ηλιακών θερμοσιφώνων, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις της Αποφ-1945/134/17-1-03 του Γενικού Γραμματέα ΥΠΕΧΩΔΕ. 18. Οι κατασκευές που απαιτούνται για την μετακίνηση των ΑΜΕΑ, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις και μετά από έγκριση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας. Τι ισχύει όμως για τις Βιομηχανικές εγκαταστάσεις; Άδεια δεν απαιτείται προκειμένου περί των εντός των κτιρίων και των οικοδομήσιμων εν γένει χώρων εγκαθισταμένων μηχανών, εργαλείων και λοιπών εξαρτημάτων λειτουργίας των βιομηχανικών και εν γένει των μηχανολογικών και ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, υπό ειδικών ως προς τα ζητήματα ταύτα διεπομένων διατάξεων. Επίσης δεν απαιτείται άδεια δια τα εντός των αυτών χώρων εγκαθιστώμενα άλλα αντικείμενα, αυτά που δεν μπορούν να θεωρηθούν εξαρτήματα κτιρίων ( έπιπλα και σκεύη, οικοδομών, εμπορεύματα κλπ.) Ποιές θεωρούνται ως μεμονωμένες επισκευές; Άδεια δεν απαιτείται για απλούς υδροχρωματισμούς και ελαιοχρωματισμούς περιορισμένης κλίμακος, με απλές επισκευές των υδραυλικών εγκαταστάσεων και αγωγών των οικοδομών, με τοποθέτηση υαλοπινάκων και μερικές επισκευές κουφωμάτων, στεγών και δωμάτων και γενικώς επουσιώδεις και μεμονωμένες επισκευές εντός των οικοδομών. Επίσης δεν απαιτείται άδεια: α) για την κατεδάφιση κατασκευών ή κτιρίων, που χαρακτηρίζονται επικινδύνως ετοιμόρροπα σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις περί επικινδύνων οικοδομών, με την επιφύλαξη της παρ.7 του Αρθ-4 του παρόντος νόμου, (Αρθ.4 παρ.7 ΓΟΚ/85 Αίτηση για κατεδάφιση, επισκευή ή προσθήκη σε κτίριο που κατά την κρίση της πολεοδομικής υπηρεσίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως διατηρητέο, παραπέμπονται στην πρωτοβάθμια ΕΠΑΕ. Η παραπομπή αυτή είναι υποχρεωτική αν το κτίριο βρίσκεται σε παραδοσιακό οικισμό. Αν η επιτροπή κρίνει ότι η επισκευή δε θίγει το κτίριο ή ότι δε συντρέχει λόγος να κινηθεί η διαδικασία χαρακτηρισμού του κτιρίου ως διατηρητέου, προωθείται η διαδικασία έκδοσης της οικοδομικής άδειας, αν συντρέχουν και οι λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση με αιτιολογημένη έκθεση της ΕΠΑΕ αποστέλλεται στην αρμόδια υπηρεσία του κατά περίπτωση αρμοδίου Υπουργείου. Στην περίπτωση αυτή η άδεια χορηγείται όταν γνωστοποιηθεί στην πολεοδομική υπηρεσία ότι το κτίριο δεν κρίνεται διατηρητέο, ή αν παρέλθουν δώδεκα μήνες από την κατάθεση του σχετικού φακέλου κατεδάφισης στην αρμόδια υπηρεσία του κατά περίπτωση αρμοδίου Υπουργείου, χωρίς να εκδοθεί απόφαση χαρακτηρισμού του κτιρίου ως διατηρητέου. β) για την εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας που καθορίζονται από την πολεοδομική υπηρεσία, σε κτίριο ή κατασκευές που έχουν χαρακτηρισθεί επικίνδυνες, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. γ) για την κατεδάφιση ή αποκατάσταση κατασκευών που έχουν κριθεί οριστικά αυθαίρετες κατά τις ισχύουσες περί αυθαιρέτων διατάξεις. Στις εργασίες, για τις οποίες δεν απαιτείται η έκδοση οικοδομικής άδειας, περιλαμβάνονται οι εργασίες για την κατεδάφιση επικινδύνως ετοιμόρροπων κτισμάτων, για την εφαρμογή μέτρων ασφάλειας, για την κατεδάφιση αυθαιρέτων κατασκευών και εργασίες μικρές, μεμονωμένες και μόνον εσωτερικές, με εξαίρεση τους εξωτερικούς χρωματισμούς χωρίς ικριώματα, εφ' όσον δεν απαιτείται έγκριση της ΕΠΑΕ. Δεν επιτρέπεται όμως, η αντικατάσταση εξωτερικών κουφωμάτων και η διαμόρφωση ακαλύπτου χωρίς οικοδομική άδεια. Όσον αφορά στις κατασκευές σε κοινόχρηστους χώρους, δεν απαιτείται οικοδομική άδεια στις εξής κατηγορίες κατασκευών ή εγκαταστάσεων μέσα στους κοινόχρηστους χώρους του οικισμού: α) Έργα και κατασκευές απαραίτητες για τη διαμόρφωση και προστασία του εδάφους όπως: κλίμακες και κεκλιμένα επίπεδα (ράμπες), τοιχία αντιστήριξης ,τοίχοι, μικρές πεζογέφυρες, περιφράξεις, εκσκαφές και επιχώσεις και πάσης φύσεως δίκτυα υποδομής. β) Κατασκευές και εγκαταστάσεις εξοπλισμού για τη λειτουργία των χώρων, όπως: στέγαστρα, κιόσκια, τέντες, εγκαταστάσεις παιδοτόπων και άθλησης, επίσης φυλάκια μέχρι 4,0 μ2, μικρές αποθήκες απαραίτητων εργαλείων μέχρι 4,0 μ2, αποχωρητήρια επιφάνειας μέχρι 12,0 μ2 τεχνητές κερκίδες μέχρι 50 ατόμων, μικρά αποδυτήρια γιά την εξυπηρέτηση των χώρων άθλησης και των παιδοτόπων μέχρι 4,0 μ2 και μέγιστου ύψους 2,50 μ., πάγκοι, εγκαταστάσεις φωτισμού και τηλεφωνικοί θάλαμοι. γ) Κατασκευές για τον εξωραϊσμό τους όπως εγκαταστάσεις στήριξης και αναρρίχησης φυτών, συντριβάνια, λίμνες (με τους απαραίτητους χώρους δεξαμενής και άντλησης), ανθοδόχες (κινητές ή σταθερές) κρήνες, βάσεις με προτομές ή άλλο έργο τέχνης, τοίχοι με ανάγλυφες παραστάσεις, μεμονωμένα γλυπτά και συνθέσεις κατασκευών με διάφορα υλικά. δ) Πάσης φύσεως συγκοινωνιακά ή υδραυλικά τεχνικά έργα βάσει μελέτης της αρμόδιας αρχής. Για τις εγκαταστάσεις ή κατασκευές αυτών των περιπτώσεων απαιτείται έγκριση της αντίστοιχης μελέτης από την αρμόδια κατά περίπτωση υπηρεσία της Νομαρχίας ή του ΟΤΑ, εφόσον διαθέτει τεχνική υπηρεσία. - See more at: http://www.b2green.gr/main.php?pID=17&nID=14411&lang=el#sthash.7n76TsiJ.dpuf

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014


ππαραγωγή βιομάζας και τεχνικού ξύλου από φυτείες ταχυαυξών δασικών δέντρων: μια σταθερή και ασφαλής επένδυση Παασικά προϊόντα and tagged Βιομάζα, Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Παυλώνια, Τεχνητές Δασικές Φυτείες. biomass Παραγωγή βιομάζας και τεχνικού ξύλου από φυτείες ταχυαυξών δασικών δέντρων και δυνατότητες για ενεργειακή και χημική αξιοποίηση: μια σταθερή και ασφαλής επένδυση Δρ Ιωάννης Σπανός, Τακτικός Ερευνητής Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης Η παραγωγή βιομάζας από φυτείες ταχυαυξών δασικών δέντρων – γνωστή ως εντατική δασοπονία μικρού και μέσου περίτροπου χρόνου – έχει ερευνηθεί από τη δεκαετία του ’60 και μπορεί να περιλαμβάνει φυτείες για παραγωγή προϊόντων ξύλου και φυτείες βιομάζας ή ενεργειακές φυτείες. Η παραγωγή ενέργειας από βιομάζα, μπορεί να γίνει με την εφαρμογή διαφόρων τεχνολογικών μεθόδων, όπως είναι η πυρόλυση, υδρόλυση, μηχανική και χημική μετατροπή. Οι θερμιδικές τιμές ξύλου από φυτείες παραγωγής δασικής βιομάζας έχει αναφερθεί ότι κυμαίνονται μεταξύ 4,3 και 4,8 Kcal/g, το οποίο ισοδυναμεί περίπου με 27 βαρέλια πετρελαίου στο εκτάριο (Ha) ετησίως (1 Ha = 10 στρέμματα). Η βιομάζα από ταχυαυξή είδη (π.χ. λεύκες, ιτιές, παυλώνια, πλάτανος, ακακία, ευκάλυπτος, φράξος, φτελιά) αντιπροσωπεύει μία καθαρή πηγή ενέργειας και παράγει λιγότερες εκπομπές σε σύγκριση με τα περισσότερα συμβατικά στερεά καύσιμα. Η βιομάζα από δασοπονικές φυτείες αποτελεί μια σημαντική πηγή καυσίμου και μπορεί να χρησιμοποιείται αμιγής ή σε μίξη με τα στερεά καύσιμα (π.χ. λιγνίτης) για μείωση των ανεπιθύμητων αέριων εκπομπών. Στις φυτείες μικρού (βιομηχανικές φυτείες) και μέσου περίτροπου χρόνου, προελεύσεις, ποικιλίες ή κλώνοι ταχυαυξών δασοπονικών ειδών (π.χ. Eucalyptus spp., Populus spp., Salix spp., Paulownia spp., Platanus spp., Alnus spp., Robinia pseudoacacia, Fraxinus spp.) αυξάνουν σε πυκνούς φυτευτικούς συνδέσμους με κανονική κατανομή στο χώρο, που προσεγγίζουν περισσότερο τις γεωργικές καλλιέργειες. Τα δασοπονικά αυτά είδη έχουν πολλά πλεονεκτήματα, όπως είναι η ταχυαύξεια, εύκολη αναπαραγωγή με μοσχεύματα, μεγάλη πρεμνοβλαστική ή ριζοβλαστική ικανότητα και ξύλο κατάλληλο για πολλές χρήσεις. Η παραγωγή βιομάζας από φυτείες ταχυαυξών δασικών δέντρων εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, σπουδαιότεροι των οποίων είναι: 1) δασοπονικό είδος, 2) προέλευση, ποικιλία ή κλώνος, 3) φυτευτικός σύνδεσμος, 4) πειραματικός σχεδιασμός (αμιγείς ή μικτές φυτείες), 5) φυτευτικό υλικό (δενδρύλλια ή μοσχεύματα, τύπος και διαστάσεις μοσχευμάτων), 6) καλλιεργητικές φροντίδες (φρεζάρισμα, λίπανση, άρδευση, φυτοπροστασία, αραίωση), και 7) εδαφικές και κλιματικές συνθήκες. Η παραγωγή βιομάζας έχει αναφερθεί ότι ποικίλλει μεταξύ ειδών, ποικιλιών και κλώνων με μεγάλο εύρος παραγωγής (ξηρό βάρος) που μπορεί να κυμαίνεται από 8 έως 35 tn/ha/έτος, ανάλογα με τον αριθμό των δέντρων/ha, τις τοπικές συνθήκες και τις καλλιεργητικές φροντίδες. Η στήριξη μέσω κινήτρων ή επιδοτήσεων είναι επίσης ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, ακόμη και όταν υπάρχει μεγάλο οικονομικό όφελος των δασοπονικών φυτειών μικρού και μέσου περίτροπου χρόνου. Θα πρέπει να βασίζεται σε ένα εθνικό/περιφερειακό ορθολογικό σύστημα επιδοτήσεων (με βάση την απόδοση προϊόντος και όχι τη χωρική επιφάνεια, όπως γινόταν και συχνά γίνεται μέχρι σήμερα), και δεν πρέπει ο παραγωγός/επενδυτής να βασίζεται μόνο σε αυτή. Οικονομικοί και άλλοι γραφειοκρατικοί περιορισμοί που σχετίζονται με την αλλαγή χρήσης γης θα πρέπει να απλοποιηθούν, μελέτες βιωσιμότητας πρέπει να ενισχυθούν και τεχνικές συμβουλές πρέπει να είναι διαθέσιμες στους αγρότες και επιχειρηματίες επενδυτές.

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014


Κρατήστε ζωντανό το μοναδικό εργοστάσιο της Κρατικής Βιομηχανίας Ξύλου στην Καλαμπάκα Γράφει ο Στέφανος Φωλίνας Δασολόγος Περιβαλλοντολόγος Η Κρατική Βιομηχανία Ξύλου Καλαμπάκας έχει ιστορία, η οποία ξεκινά πριν από 55 χρόνια (έως ιδρύσεως 1957) Ο χώρος του εργοστασίου είναι κοντά στα 60 στρέμματα και αποτελεί τμήμα τού Δασαρχείου Καλαμπάκας, στο οποίο υπάγεται διοικητικά και τεχνικά. Παλαιότερα στο εργοστάσιο λειτουργούσαν τέσσερα τμήματα. Το τμήμα μοριοσανίδας , το πριστήριο, το τμήμα Ξυλοκατασκευών και λυομένων. Πλέον λειτουργούν, κατά περιόδους, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού, τα τμήματα του πριστηρίου, των ξυλοκατασκευών και των λυόμενων οικημάτων. Δημιουργούνται μόνο ξυλοκατασκευές (λυόμενα, παγκάκια, πινακίδες κ.λπ.) για οργανισμούς του Δημοσίου και μόνο. Σε ό,τι αφορά το προσωπικό τού εργοστασίου, αξίζει ν’ αναφέρουμε ενδεικτικά πως ο αριθμός των εργαζομένων, μονίμων και εποχικών, ξεπερνούσε τους 100 από ιδρύσεως του εργοστασίου. Το εργοστάσιο ξυλείας έδινε δουλειά στην πόλη και στήριζε τις Καλαμπακιώτικες οικογένειες και όχι μόνο. Από το 2000 έως και σήμερα συνταξιοδοτήθηκαν κι άλλοι υπάλληλοι, και πλέον έχουν απομείνει σήμερα μόλις 12. Αρκετοί εξ αυτών βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, άρα αναμένεται ο αριθμός τους να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, μέχρι «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα», εκτός και αν υπάρξει η κρατική μέριμνα και η πολιτική βούληση να επανδρωθεί εκ νέου και να συνεχίσει την λειτουργία του. Πρέπει να σημειωθεί, ότι κοντά στην Καλαμπάκα και συγκεκριμένα στην Καρδίτσα, εδρεύει το Τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου του ΤΕΙ Λάρισας, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει το φυτώριο των νέων εργαζομένων για την Κρατική Βιομηχανία Ξύλου Καλαμπάκας. Ιδιαίτερα σε αυτή την οικονομική συγκυρία πρέπει να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανές παραγωγικές μονάδες για να εργαστεί η νέα γενιά, και να ξεφύγει από την ανεργία που έχει κατακλύσει τη χώρα. Ιδού η ανάπτυξη! Στέφανος Φωλίνας Δασολόγος Περιβαλλοντολόγ