Πληρώνουμε για ξυλεία 65 εκατ. το χρόνο! Το αστρονομικό ποσό των 65 εκατομμυρίων ευρώ δαπανά κάθε χρόνο η χώρα μας σε συνάλλαγμα για εισαγωγή ξυλείας υψηλής ποιότητας, σε σημείο ν’ αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη δαπάνη, μετά τα πετρελαιοειδή, τα γαλακτοκομικά και το κρέας! Η ετήσια παραγωγή εγχώριας ξυλείας ανέρχεται σε 390.000 κυβικά μέτρα περίπου, ενώ οι εισαγωγές ξυλείας σε 3.660.000 κυβικά μέτρα περίπου ετησίως. Σημαντικό κομμάτι των εισαγωγών, περίπου 170.000 κυβικά μέτρα, αφορά ξυλεία επιπλοποιίας. Τρίτη μεγαλύτερη δαπάνη είναι για τη χώρα μας η εισαγωγή ξυλείας υψηλής ποιότηταςΤρίτη μεγαλύτερη δαπάνη είναι για τη χώρα μας η εισαγωγή ξυλείας υψηλής ποιότηταςΟι μεγαλύτερες εισαγωγές ξυλείας γίνονται από σκανδιναβικές χώρες και κατεργασμένου ξύλου, κυρίως από Γαλλία. Γενικά, η Ευρώπη εισάγει ξυλεία από χώρες του Αμαζονίου, την κεντρική Αφρική (χώρες του Ισημερινού) και τη Νοτιοανατολική Ασία, συμβάλλοντας έτσι στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ελληνες επιστήμονες από το ΓΕΩΤΕΕ Θεσσαλονίκης, το Ελληνικό Αγροδασικό Δίκτυο και το Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης ζητούν η χώρα μας να επιστρέψει σε πρότερη μορφή, στα αγροδασικά συστήματα, που έχουν σχεδόν εκλείψει τις τελευταίες δεκαετίες, όταν οι καλλιέργειες εντατικοποιήθηκαν και επικράτησε η μονοκαλλιέργεια. Τα αγροδασικά συστήματα είναι μια μεικτή καλλιέργεια δασικών δένδρων που παράγουν υψηλής ποιότητας τεχνική ξυλεία (π.χ. καρυδιά, σορβιά, σφεντάμι, κ.λπ.) και γεωργικών φυτών (π.χ. σιτηρά, καλαμπόκι, λαχανικά, κ.λπ.) στο ίδιο χωράφι. Απομεινάρια τους παρέμειναν κυρίως στη βόρεια Ελλάδα, ενώ όπου απουσίασαν διαπιστώθηκαν μέχρι και ανεπανόρθωτα προβλήματα στο φυσικό περιβάλλον, όπως διάβρωση κ.ά. Τα αγροδασικά συστήματα επιδοτούνται από την Ε.Ε. και με τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) συμβάλλουν μακροπρόθεσμα στη βελτίωση του φυσικού περιβάλλοντος των χωραφιών και της οικονομίας της χώρας. Η χώρα μας, εξηγεί ο δρ Δασολογίας, Κώστας Μαντζανάς, γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Αγροδασικού Δικτύου, εισάγει συνήθως ξύλο καρυδιάς, αγριοκερασιάς, τικ, που αφορά επιπλοποιία κ.ά. και επίσης εισάγει συνήθως ξύλο πεύκης, ελάτης κι ερυθρελάτης, για οικοδομική ξυλεία. Παλαιότερα, λέει, ήταν πολύ συνηθισμένο φαινόμενο οι αγρότες να φυτεύουν στην άκρη του χωραφιού τους, π.χ. λεύκες για να ξεχωρίζουν τα όρια από το γείτονα. Ταυτόχρονα όμως, αυτά τα συστήματα έπαιζαν και λειτουργικό ρόλο, χρησιμοποιούνταν για οικοδομική ξυλεία ή και τα επόμενα χρόνια για χαρτί. Το μικροκλίμα που δημιουργούσαν, ευνοούσε τις καλλιέργειες, αφού μείωνε τις ακραίες θερμοκρασίες και τον άνεμο και συγκρατούσε τις απώλειες νερού. Τα παραδοσιακά αυτά συστήματα, υποστηρίζει, πρέπει να διατηρηθούν και να προστατευτούν, γιατί αποτελούν εκτός των άλλων και πολιτιστική κληρονομιά. a.stergiou@eleftherotypia.net Λύση μέσα από την Αγροδασοπονία Το «πράσινο φως» για την Αγροδασοπονία, που προβλέπεται και με τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, ζητούν επιστήμονες που ασχολούνται με τη διαχείριση δασών. Η Αγροδασοπονία αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή χρήση γης από την Ε.Ε. το 2005 και περιελήφθη στο άρθρο 44 του Κανονισμού 1698/2005. Το μέτρο προβλέπει οικονομική ενίσχυση γεωργών ώστε να φυτέψουν στο χωράφι τους και δασικά δέντρα, όπως «ευγενή» πλατύφυλλα: καρυδιά, καστανιά, αγριοκερασιά, ψευδοπλάτανος, σορβιά, φλαμουριά, φράξος. Οπως υποστηρίζουν: 1. Πειράματα στην Ευρώπη έδειξαν ότι η παρουσία δένδρων στο χωράφι δεν επηρεάζει σημαντικά την παραγωγή, αλλά εξασφαλίζει μελλοντικό εισόδημα στο γεωργό. Προτιμώνται ποτιστικά χωράφια και ενδείκνυνται μεγάλες καλλιέργειες (σιτηρά, βαμβάκι, καλαμπόκι). 2. Η φυτεία δένδρων σε χωράφια εμποδίζει την αλάτωση εδαφών, απορροφά νιτρικά, που ρυπαίνουν τα υπόγεια νερά, βελτιώνει τη γονιμότητα των εδαφών με την απορρόφηση θρεπτικών στοιχείων από βαθύτερα στρώματα, δεσμεύει άνθρακα απ’ την ατμόσφαιρα, συμβάλλοντας στην καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Αυξάνει τη βιοποικιλότητα, βελτιώνει αισθητικά το τοπίο και συμβάλλει στη μείωση προσβολών από έντομα και ασθενειών στις καλλιέργειες. Α. ΣΤ.